Św. Franciszek z Asyżu
Patron Akcji Katolickiej, oraz ekologów.
Franciszek Bernardone urodził się w Asyżu, we Włoszech w 1181 r./1182 r. Był synem bogatego sukiennika Piotra Bernardone. Natomiast matka, Pika, pochodziła z Pikardii, nadała mu na chrzcie imię Giovanni Babtisti (Jan Chrzciciel), jednak w domu zwano go „Francesco – Francuzik”.
Franciszek był porywczy, niecierpliwy, raptowny, za to nadzwyczaj uprzejmy i łagodny. Tę łagodność najprawdopodobniej odziedziczył po matce, która stawała w obronie syna podczas sporów z jego ojcem. Piotr Bernardone zaliczał się do tych ludzi o charakterze nad wyraz gwałtownych, niezależnie od tego, czy miał rację, stawiał na swoim.
Jako młodzieniec zajmował się handlem, jeździł na jarmarki do Francji. W wolnych chwilach oddawał się zabawie, muzyce, poezji, szaleństwu, nie brakowało również uczt z dodatkiem wina.
Franciszek w młodości marzył by zostać rycerzem, interesował się działaniami Karola Wielkiego, Rycerzami okrągłego stołu. Z tego też względu w wieku 21 lat wziął udział w bitwie między jego rodzinną miejscowością a sąsiednią Perugią, gdzie też został zdradzony i uwięziony. Pobyt w więzieniu zmienił jego poglądy na świat, ale nie tylko, Franciszek podupadł na zdrowiu.
Został uwolniony w 1204 r., ze względu na ciężką chorobę powrócił do Asyżu. W roku 1205 uzyskał ostrogi rycerskie (był pasowany na rycerza) i udał się na wojnę, prowadzoną między Fryderykiem II a papieżem. W drodze do Apulii, w Spoleto miał sen, w którym usłyszał głos Boga. Rozpoczęła się wewnętrzna przemiana Franciszka. Wrócił do rodzinnego miasta, na jego drodze pojawił się człowiek chory na trąd, którego z wielką radością i pokojem ucałował, niegdyś bowiem czuł wstręt i odrazę do ludzi dotkniętych tą chorobą.
Podczas modlitwy w ruinach kościoła San Daminano usłyszał głos Jezusa przemawiającego z ikony krzyża „Franciszku, idź i napraw mój Kościół, który, jak widzisz, cały jest w ruinie.”
Franciszek sprzedał konia, kilka beli sukna ze sklepu ojca co przyczyniło się do konfliktu między nim a ojcem. Najpierw uwięziony w piwnicy, potem uwolniony przez mamę, następnie na własne życzenie staną przed sądem biskupim, gdzie orzeknięto, by wszystko zwrócił.
Wtedy Franciszek oświadczył, że tu na ziemi nie ma ojca, a jego jedynym Ojcem jest Bóg. Na oczach wszystkich obecnych zdjął odzienie i wraz z pieniędzmi oddał ojcu. W ten sposób wyraził zamiar wyrzeczenia się ojcowskiego dziedzictwa. Franciszek oczywiście odbudował kościół, ale dopiero po pewnym czasie zrozumiał, że Bogu chodziło o odbudowę Kościoła jako wspólnoty i instytucji. W 1208 roku słuchając Ewangelii Mateusza dotyczącej sposobu życia apostolskiego, Franciszek rozpoczął ubogie życie. Zdjął habit, a założył brązową tunikę i z bosymi stopami wzywał ludzi do czynienia pokuty, do zmiany stylu życia bogatego duchem.
Mając 25 lat, porzucił rodzinny dom, dostatek i sam zaczął żyć jak żebrak. Został rycerzem Boga, pokory, ubóstwa i biedy. W roku 2010 miał już 10 towarzyszy, którym dał pierwszą regułę, która została zatwierdzona przez Innocentego III. I tak narodził się zakon braci mniejszych, prowadzący służbę kaznodziejską w całych Włoszech. W 1219 r. zakon liczył ponad 5 tyś. mnichów. Z pomocą św. Klary założył zakon żeński, jak również zakon, którego członkiem mogli być zakonnicy, a także ludzie świeccy, mężczyźni i kobiety. Sam Franciszek natomiast nigdy nie chciał być kapłanem, więc pozostał diakonem.
Żył ubogo, z dala od sławy, pieniędzy, od wszystkiego, co przynosiło korzyści materialne. Był ubogi ciałem, ale bogaty duchem. Franciszek, idąc przez życie, kształtował swoją osobowość, wrażliwość. Z wojownika stał się człowiekiem pokory, chociaż można powiedzieć, że był wojownikiem wiary. Uczynił rzeczy wielkie, ponieważ zaufał i powierzył swoje życie Bogu. Pustelnicze życie, wyrzeczenie się przyjemności doczesnych, wiernie wykonywał zadania powierzone mu przez Boga, umocniło jego wiarę jeszcze mocniej.
Bóg działa w życiu człowieka w taki sposób, by inspirować go do działania, dając mu siłę i moc, czego przykładem jest Franciszek Bernardone. Wystarczy zaufać i wytrwać, nie trzeba być idealnym, by zmieniać swoje życie, bo o to już zatroszczy się nasz Stwórca.
Franciszek został ogłoszony świętym 16 lipca w 1228 r. przez swojego przyjaciela papieża Grzegorza IX.
Źródło:
„Żywoty” Tom pierwszy – Tadeusz Żychiewicz, Wydawnictwo „CALVARIANUM” 1985 r.
„Żywoty Świętych Pańskich na każdy dzień roku” – według kalendarza rzymskiego opracował O Hugo Hoever SOCist, przełożył Zbigniew Pniewski. Warmińskie wydawnictwo diecezjalne- Olsztyn 1983
https://pl.wikipedia.org
Zobacz również
