Święta Filomena
Święta Filomena zmarła śmiercią męczeńską w 302 roku w Rzymie, za panowania cesarza Dioklecjana. Pochodziła z arystokratycznej rodziny greckiej; jej rodzice Kalistos i Eutropiau mieszkały w Nikopolis w Macedonii. Ojciec pełnił funkcję zarządcy prowincji. Mimo długotrwałego małżeństwa, nie mieli dzieci; w końcu ich lekarz, który był chrześcijaninem, zasugerował, aby modlili się do Boga chrześcijańskiego. Filomena przyszła na świat około 289 roku. Po narodzinach została ochrzczona przez swoich rodziców.
Od najmłodszych lat Filomena oddała swoje dziewictwo Bogu, a jej serce płonęło coraz mocniejszą miłością do Niebiańskiego Oblubieńca. Jej jedynym pragnieniem było żyć tylko dla Niego, ale sam cesarz rzymski Dioklecjan ubiegał się o jej rękę. Kiedy Filomena odmówiła mu z powodu swojej wiary chrześcijańskiej, cesarz uwięził ją, torturował, a potem zgładził w okrutny sposób. Jej tortury miały być zapłatą za okazanie cesarzowi pogardy. Początkowo Dioklecjan postanowił wymierzyć jej karę taką samą, jaką Poncjusz Piłat wymierzył Jezusowi. Filomena została więc skazana na biczowanie. Kiedy jednak nie tylko przeżyła, ale nawet cudownie została uzdrowiona ze swoich ran, Dioklecjan postanowił wrzucić ją do Tybru, przywiązaną do kotwicy. Jednak aniołowie w cudowny sposób wyciągnęli ją z rzeki, więc i tym razem nie zginęła, ale została uznana za czarownicę. Następnie próbowano ją zabić strzałami z łuku, ale kiedy i to się nie powiodło, Dioklecjan, który osobiście nadzorował egzekucję, kazał przebić Filomenę strzałami podpalonymi w ogniu, uważając, że czarownica nie ma kontroli nad ogniem. Jednak strzały skierowane w stronę dziewczyny zmieniły kierunek i z podwójną siłą trafiły łuczników. Świadkowie tych wydarzeń ogarnęło przerażenie, wielu z nich nawet zaczęło rozważać przyjęcie wiary chrześcijańskiej. Ostatecznie egzekucja została przeprowadzona przez ścięcie jej głowy.
Po ponad 1500 latach zapomnienia w katakumbach, relikwie Świętej Filomeny, Dziewicy i Męczennicy, zostały odkryte 24 maja 1802 roku, w dniu święta Matki Boskiej Wspomożenia Wiernych, w grobowcu św. Pryscylli przy Via Salaria Nova. Na grobowcu widniał napis „Lumenia Pax Cum”, co znaczy „Pokój tobie Filomeno” lub „Pokój tobie, ukochana.” Na grobowcu były również wyrzeźbione: kotwica, dwie strzały, włócznia, gałązka palmy i kwiat lilii, symbolizujące śmierć przez utopienie, męczeństwo, palmę zwycięstwa i symbol dziewictwa.
35 lat po odkryciu relikwii ta młoda grecka księżniczka została wyniesiona na ołtarze i ogłoszona Cudotwórczynią XIX wieku, ponieważ cuda uzyskane dzięki jej potężnemu wstawiennictwu były liczne i uderzające. W różnych krajach zaczęto wznosić kaplice pod Jej wezwaniem, fundować ołtarze i figury. Inni święci mają zdolność wspomagania nas w jednej szczególnej potrzebie, ale Święta Filomena posiada moc wspomagania nas we wszystkich potrzebach, zarówno cielesnych, jak i duchowych. Zwracajmy się więc do Niej z wielką ufnością, miłością i wiarą, ponieważ jest Ona „ukochaną córką” Jezusa i Maryi, córką, której niczego się nie odmawia. Przyjmujmy Ją jako naszą patronkę i wzór, kierując się wskazówkami i przykładem papieży. Papież Leon XII zezwolił na wzniesienie ołtarzy i kościołów na Jej cześć. Papież Grzegorz XVI, 30 stycznia 1837 roku, uroczyście wyniósł Ją na ołtarze, nadając Jej pełne prawa kultu w całym katolickim świecie na zawsze, a Jej wspomnienie liturgiczne wyznaczono na 11 sierpnia. Papież błogosławiony Pius IX nadał Jej wspaniały tytuł „Patronki Dzieci Maryi.” Papież Leon XIII podniósł Bractwo Świętej Filomeny do rangi Arcybractwa i zatwierdził „sznur Świętej Filomeny”, nadając specjalne przywileje i odpusty wszystkim, którzy go noszą. Papież św. Pius X podniósł Arcybractwo Świętej Filomeny do rangi Powszechnego Arcybractwa i mianował Świętego Jana Vianney jego patronem. W 1912 roku papież św. Pius X zatwierdził wezwanie: „Święta Filomeno, Patronko Dzieci Maryi, módl się za nami!”