Święta Teresa od Dzieciątka Jezus

Dzieciństwo

Teresa Martin przyszła na świat jako najmłodsze z dziewięciorga dzieci Zelii Guérin i Ludwika Martin. Ojciec był zegarmistrzem, a matka koronkarką. Rodzice byli bardzo religijni. Ludwik planował zostać mnichem, lecz brak znajomości łaciny uniemożliwił mu wstąpienie do zakonu. Zelia chciała wstąpić do Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo, ale nie została przyjęta z powodu problemów zdrowotnych, takich jak trudności w oddychaniu i częste bóle głowy. Ludwik i Zelia poznali się w 1858 roku, a trzy miesiące później zawarli małżeństwo. Mieli dziewięcioro dzieci, ale tylko pięć córek – Marie, Pauline, Leonie, Céline i Thérèse – dożyło dorosłości.

Przedsiębiorstwo koronkarskie Zelii było na tyle dochodowe, że Ludwik sprzedał swój sklep zegarmistrzowski siostrzeńcowi i zaczął współpracować z żoną. Zelia zmarła na raka piersi w 1877 roku, gdy Teresa miała zaledwie cztery lata. W listopadzie tego roku Ludwik sprzedał warsztat koronkarski i przeprowadził się do Lisieux w Normandii, gdzie mieszkał brat Zelii, Izydor Guérin, który był farmaceutą.

Gdy Teresa miała osiem lat, rozpoczęła naukę w szkole klasztornej sióstr benedyktynek. Rok później jej najbliższa siostra Paulina wstąpiła do miejscowego klasztoru karmelitanek. Teresa także pragnęła dołączyć do tego zgromadzenia, ale ze względu na swój młody wiek nie została przyjęta. W wieku czternastu lat, kiedy jej kolejna siostra Maria wstąpiła do tego samego klasztoru, Teresa ponownie próbowała wstąpić do Karmelu, ale bez powodzenia. Następnie, wraz z ojcem, odbyła pielgrzymkę do Rzymu, gdzie podczas audiencji generalnej poprosiła papieża Leona XIII o zgodę na wstąpienie do zakonu w wieku piętnastu lat. Papież odpowiedział: „Cóż, moje dziecko, rób to, co powiedzą przełożeni”.

Karmel

9 kwietnia 1888 roku Teresa wstąpiła do Karmelu w Lisieux, przyjmując imię Teresa od Dzieciątka Jezus, do którego 10 stycznia 1889 roku, w dniu obłóczyn rozpoczynających nowicjat, dodała predykat „od Najświętszego Oblicza”. W ceremonii obłóczyn uczestniczył jej ojciec. 8 września 1890 roku złożyła śluby zakonne. Rok później odkryła „małą drogę dziecięctwa duchowego”. Chciała, aby jej życie było aktem doskonałej miłości, a cierpienie sposobem na jej pogłębienie i wykazanie. W lutym 1893 roku została mistrzynią nowicjatu. 29 lipca 1894 roku, po kilku latach zmagań z chorobą będącą skutkiem udaru mózgu, zmarł jej ojciec.

Pod koniec 1894 roku matka Agnieszka od Jezusa (która była jednocześnie jej naturalną starszą siostrą Pauliną) poprosiła ją, aby spisała wspomnienia z dzieciństwa (manuskrypt „A”). W kolejnym roku Teresa została duchową siostrą seminarzysty, który przygotowywał się do wyjazdu na misje. Pierwszy manuskrypt „A”, razem z jej kolejnymi manuskryptami „B” (spontaniczny list do Jezusa, wyrażający głęboką miłość) i „C” (opisujący życie w klasztorze) zostały opublikowane po jej śmierci, tworząc autobiografię.

Autobiografia św. Teresy, później zatytułowana jako „Dzieje duszy”, jest klasykiem literatury karmelitańskiej.

Choroba i śmierć

W Wielki Piątek 1896 roku pojawił się pierwszy krwotok z płuc, objaw zaawansowanej gruźlicy. Z powodu choroby nie mogła skorzystać z zaproszenia do ośrodka misyjnego karmelitów w ówczesnych Francuskich Indochinach, gdzie miała wyjechać, aby założyć nowy klasztor w Hanoi. W lipcu 1897 roku została przeniesiona do klasztornego szpitala, gdzie zmarła 30 września w wieku 24 lat. Została pochowana na miejskim cmentarzu w Lisieux, gdzie jej wuj wykupił koncesję na miejsce pochówku dla karmelitanek. Jej doczesne szczątki spoczywają obecnie w bazylice pod jej wezwaniem, konsekrowanej w 1954 roku w Lisieux.

Źródło:

karmel.pl, ” Życie św. Teresy od Dzieciątka Jezus ”

wikipedia, „Teresa z Lisieux”